Het is naar mijn weten algemeen bekend dat oud worden bovenaan pronkt op mijn angstenlijstje. Doodgaan lijkt mij enorm vredig maar de weg daar naartoe bezorgd mij pure paniek. Maar, om deze blog iets minder deprimerend te maken dan alle voorgaande verhalen die ik ooit heb geschreven gaat het vandaag over een angst die niet heel ver onder het fenomeen oud worden te vinden is, namelijk: De kapper. Er volgt nu een ellenlange beschrijving over waarom mijn haar er vaak uitziet als een mislukt vogelnest. Veel leesplezier.